(1)

Na podstawie art. 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1925/2006 Komisja może – z własnej inicjatywy lub na podstawie informacji uzyskanych od państw członkowskich – wszcząć procedurę umieszczenia substancji lub składnika zawierającego substancję inną niż witamina lub składnik mineralny w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1925/2006 zawierającym wykaz substancji, których stosowanie w żywności jest przez Unię zakazane, ograniczone lub kontrolowane, jeżeli substancja ta jest powiązana z potencjalnym zagrożeniem dla konsumentów zdefiniowanym w art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1925/2006.

(2)

Rośliny zawierające pochodne hydroksyantracenu są liczne i należą do różnych rodzin i rodzajów botanicznych. Powszechnie stosuje się je w suplementach diety.

(3)

W opinii naukowej z dnia 9 października 2013 r. w sprawie naukowego uzasadnienia oświadczenia zdrowotnego dotyczącego pochodnych hydroksyantracenu i poprawy pracy jelit (2) Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził, że pochodne hydroksyantracenu w żywności mogą poprawić funkcjonowanie jelit, ale nie zaleca się długotrwałego stosowania ani spożywania dużych dawek ze względu na potencjalne zagrożenia, takie jak: niebezpieczeństwo zaburzenia równowagi elektrolitowej, osłabienie pracy jelit i uzależnienie od środków przeczyszczających.

(4)

W świetle tej opinii oraz obaw wyrażonych przez państwa członkowskie podczas dyskusji na temat rozpatrywanego oświadczenia zdrowotnego w 2013 r., dotyczącej możliwych szkodliwych skutków spożywania żywności zawierającej preparaty z hydroksyantracenu i jego pochodne, Komisja zwróciła się w 2016 r. do Urzędu o wydanie opinii naukowej dotyczącej oceny bezpieczeństwa stosowania pochodnych hydroksyantracenu w żywności zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1925/2006.

(5)

Informacje przekazane Komisji przez państwa członkowskie spełniały niezbędne warunki i wymogi określone w art. 3 i 4 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 307/2012 (3).

(6)

W dniu 22 listopada 2017 r. Urząd przyjął opinię naukową w sprawie oceny bezpieczeństwa pochodnych hydroksyantracenu do stosowania w żywności (4). Pochodne hydroksyantracenu uznane za istotne dla niniejszej oceny ryzyka to substancje zawarte w: korzeniach i kłączach Rheum palmatum L. lub Rheum officinale Baillon lub ich hybrydach; liściach lub owocach Cassia senna L.; korze Rhamnus frangula L., korze Rhamnus purshiana DC. oraz w liściach Aloe barbadensis Miller lub różnych gatunków Aloe, głównie Aloe ferox Miller i jego hybrydach.

(7)

Urząd stwierdził, że wykazano, genotoksyczność in vitro pochodnych hydroksyantracenu aloeemodyny i emodyny oraz strukturalnie powiązanego związku dantron. Wykazano również genotoksyczność in vitro ekstraktów z aloesu, spowodowaną najprawdopodobniej obecnością w ekstrakcie pochodnych hydroksyantracenu. Wykazano ponadto genotoksyczność aloeemodyny in vivo. Wykazano rakotwórczość ekstraktu z całych liści aloesu i analogu strukturalnego dantron.

(8)

Biorąc pod uwagę, że w ekstraktach mogą występować aloeemodyna i emodyna, Urząd stwierdził, że pochodne hydroksyantracenu należy traktować jako genotoksyczne i rakotwórcze, chyba że konkretne dane wskazują inaczej, oraz że, chociaż nadal nie ma całkowitej pewności, istnieją obawy co do bezpieczeństwa ekstraktów zawierających pochodne hydroksyantracenu. Urząd nie był w stanie wydać zaleceń odnośnie do dziennego spożycia pochodnych hydroksyantracenu, które nie powoduje zagrożenia dla zdrowia ludzi.

(9)

Biorąc pod uwagę poważne szkodliwe skutki dla zdrowia związane ze stosowaniem w żywności aloeemodyny, emodyny, dantronu i ekstraktów aloesu zawierających pochodne hydroksyantracenu oraz fakt, że nie można ustalić dziennego spożycia pochodnych hydroksyantracenu, które nie powoduje zagrożenia dla zdrowia ludzi, substancje te powinny zostać zakazane. W związku z tym aloeemodynę, emodynę, dantron i preparaty z aloesu zawierające pochodne hydroksyantracenu należy włączyć do części A załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1925/2006.

(10)

Podczas produkcji pochodne hydroksyantracenu można usuwać z preparatów roślinnych za pomocą szeregu procesów filtrowania, w wyniku których produkty zawierają jedynie śladowe ilości tych substancji w formie zanieczyszczeń.

(11)

Ponieważ stosowanie Rheum, Cassia i Rhamnus oraz sporządzonych z nich preparatów w żywności może mieć szkodliwy wpływ na zdrowie, choć nadal nie ma pewności naukowej co do tego, czy preparaty te zawierają substancje wymienione w części A załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1925/2006, substancje te należy objąć kontrolą Unii, a zatem należy włączyć je do części C załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1925/2006.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1925/2006.

(13)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,