‘Hij Gelooft in Mij’ is beproefde musicalkwaliteit

‘Het is mijn leven, zoals ik het wil leven’, zingt André Hazes, een biertje in de hand, ‘laat mij nu toch met rust.’ De volkszanger is eigenzinnig: hij laat zich door niemand de wet voorschrijven. Maar in de musical Hij Gelooft in Mij hoor je in dit nummer ook iemand die zijn drankgebruik niet onder controle krijgt en er een rooskleurige deken overheen gooit: een man die wel wíl veranderen, maar het niet voor elkaar krijgt.

In Hij Gelooft in Mij zien we Hazes veelal door de ogen van zijn echtgenote Rachel. Zij is al jaren fan, als ze met haar idool in het huwelijksbootje stapt. Centraal staat Hazes’ alcoholverslaving in de laatste jaren van zijn leven, gevoed door plankenkoorts en trauma’s uit zijn jeugd. Op het toneel is een koelkast tjokvol bierblikken letterlijk het middelpunt van huize Hazes. Zelfs het ontbijt bestaat uit Heineken: ‘twee bruine boterhammen!’

Hij Gelooft in Mij is een staaltje musical-maken op het hoogste niveau. Niet voor niets won de productie in 2013 een Musical Award. Voor deze herneming kon veel zo van de plank geplukt worden, zoals de formidabele tekst van Frank Ketelaar en Kees Prins – het duo dat ook het veelgeprezen script voor de musical Tina schreef. Zij geven de hoofdpersoon diepte en maken van Hazes een ge(s)laagd personage.

Lees ook Hij gelooft in mij uit 2012

Hazes wordt opnieuw met verve gespeeld door Martijn Fischer. Hij won daar tien jaar geleden een Musical Award voor en is niets verleerd. Zijn Hazes is, ondanks zijn licht ontvlambare karakter, bijzonder charmant. Ook Fischers tegenspeler had al wat vlieguren in de oorspronkelijke productie: Roosmarijn Luyten speelt Rachel krachtig en doeltreffend. Regisseur Ruut Weissman bleef tevens onveranderd, ondanks dat hij inmiddels door grensoverschrijdend gedrag in opspraak is geraakt.

Dan zijn er nog de arrangementen van Jeroen Sleyfer en JB Meijers, die grijsgedraaide nummers als ‘Bloed, zweet en tranen’ of ‘Droomland’ fris laten klinken. Door wisselende stijlen (ingetogen of juist uitgesproken bewerkingen en klassiekere uitvoeringen) passen alle nummers perfect in het verhaal. Choreograaf Daan Wijnands maakt de scènes af met creatieve bewegingssequenties. Als Rachel en André bijvoorbeeld ruziën in een kroeg, echoën andere cafégasten hun explosieve gebaren. Ze staan woedend op, maar worden teruggeduwd; iemand haalt uit of draait zich met een ruk om.

Hij Gelooft in Mij is een bewezen succesformule en de voorstelling ademt kwaliteit. Toch zijn het ook de nieuwe gezichten die sprankelen, zoals Dorien van Gent als een uitgesproken vriendin van Rachel.