Recensie nieuwe show Viggo Waas en Peter Heerschop: ze komen dicht bij de kern van hun vriendschap

Toen Peter Heerschop en Viggo Waas onderdeel waren van cabaretgroep Nuhr bespraken ze hun vriendschap vaak op het toneel. Misschien was dat zelfs de reden om die groep ooit op te richten, zo vertelt Heerschop in een bijzin. Het rechtstreeks uiten van gevoelens vinden deze mannen lastig.

Er gaat nog iets heel moois gebeuren volgt die receptuur. Op 29 maart 2021 kreeg Waas een herseninfarct. Hij herstelde zo goed als je mag hopen. Ja, Waas articuleert iets minder soepel en beweegt wat voorzichtiger dan vroeger. Maar toch. De medische hulp kwam gelukkig snel. Ook Heerschop zat vanaf het eerste moment aan zijn bed.

Na de revalidatie is het tijd voor reflectie. Waar staan ze precies? Wat kunnen deze voormalige jonge honden nog, nu ze als zestigers hun aftakeling in de ogen kijken?

Galgenhumor

Het duo grijpt terug op Wachten op Godot, het toneelstuk dat ze twintig jaar geleden speelden. Hier is het een fraai raamwerk om de gebeurtenissen van de afgelopen achttien maanden in te verwerken. Ze spelen cruciale momenten na (met Heerschop als de vermaledijde bloedprop) en troosten zich met galgenhumor.

Gaandeweg wordt de toon ernstiger, tot de bom schitterend barst. Waas is bang niet meer serieus genomen te worden, Heerschop wil ook weleens gevraagd worden hoe het met hém gaat. In die scherp geformuleerde scène komen ze dicht bij de kern van wat vriendschap voor hen betekent: weten wat de ander nodig heeft.

Deze voorstelling stond al in de steigers toen Waas zijn infarct kreeg. Dat is onvermijdelijk het overheersende, emotioneel verslavende ingrediënt geworden. Andere lijntjes, zoals het terugblikken op oude Nuhrscènes, voelen daardoor bijna overbodig. De mannen zelf zijn simpelweg interessanter.